Piotr Apostoł: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎W Nowym Testamencie: "Paś owieczki moje" i "Na tej skale zbuduję Kościół" to cytaty dyskusyjne!
m Wycofano edycje użytkownika 83.4.206.177 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 85.222.120.50.
Linia 74: Linia 74:
Według nich na wezwanie [[Jezus Chrystus|Jezusa]] Piotr porzucił swój zawód rybaka i został Jego uczniem. Był pierwszym apostołem, który uznał Jezusa za [[Pomazaniec|Mesjasza]].
Według nich na wezwanie [[Jezus Chrystus|Jezusa]] Piotr porzucił swój zawód rybaka i został Jego uczniem. Był pierwszym apostołem, który uznał Jezusa za [[Pomazaniec|Mesjasza]].


Skierowane do Piotra słowa Jezusa: {{cytat|''Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego, cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie'' (Mt 16,18-19)}} podstawą uważania go w Kościele Katolickim za seniora Ludu Wybranego [[Nowe Przymierze|Nowego Przymierza]], prawodawcy, a także nauczyciela (Dz 15,7) i pasterza Kościoła: (J 12, 15-17).
Złożone Piotrowi przez Chrystusa obietnice: {{cytat|''Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego, cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie'' (Mt 16,18-19)}} legły u podstaw prymatu Piotra jako seniora Ludu Wybranego [[Nowe Przymierze|Nowego Przymierza]], prawodawcy, a także nauczyciela (Dz 15,7) i pasterza Kościoła: (J 12, 15-17).


Jezus przepowiedział Piotrowi, że po swoim pojmaniu ten wyprze się Go trzykrotnie, co wg Ewangelii potwierdziło się. Podczas pojmania Jezusa usiłował go bronić atakując [[Miecz świętego Piotra|mieczem]] jednego z napastników i obcinając mu ucho. Według 21. rozdziału [[Ewangelia Jana|Ewangelii wg św. Jana]], [[Jezus Chrystus|Jezus]] ponownie powierzył Piotrowi opiekę nad swoim [[Kościół (teologia)|Kościołem]]: "Paś baranki Moje".
Kwestią sporną pozostaje jednak, czy Jezus faktycznie wyznaczył w tym momencie Piotra na głowę Kościoła - wynika to z różnicy między greckimi słowami "Petros" i "Petra" oraz możliwymi z tego względu błędami w tłumaczeniach. Parę wersów dalej, Jezus gromi za to Piotra: (Mt 16,23)"Idź precz ode mnie, szatanie! Jesteś mi zgorszeniem, bo nie myślisz o tym, co Boskie, lecz o tym, co ludzkie".


Po [[Zesłanie Ducha Świętego|Zesłaniu Ducha Świętego]] Piotr przewodził Kościołowi, a z nim jedenastu Apostołom.
Jezus przepowiedział Piotrowi, że po swoim pojmaniu ten wyprze się Go trzykrotnie, co wg Ewangelii potwierdziło się. Podczas pojmania Jezusa usiłował go bronić atakując [[Miecz świętego Piotra|mieczem]] jednego z napastników (Malchusa) i obcinając mu ucho. Według interpretacji 21. rozdziału [[Ewangelia Jana|Ewangelii wg św. Jana]], [[Jezus Chrystus|Jezus]] ponownie powierzył Piotrowi opiekę nad swoim [[Kościół (teologia)|Kościołem]] podczas spotkania nad Jeziorem Tyberiadzkim: "Paś baranki Moje", czym również Jezus dał do zrozumienia Piotrowi, że przebaczył mu jego zaparcie się.

Po [[Zesłanie Ducha Świętego|Zesłaniu Ducha Świętego]] Piotr przewodził zborowi w Jerozolimie, a z nim - jedenastu Apostołom.


=== Rodzina ===
=== Rodzina ===

Wersja z 11:25, 21 cze 2010

Szablon:DisambigP

Piotr Apostoł
Szymon Piotr
Święty Kościóła katolickiego i Cerkwi prawosławnej
Papież
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 p.n.e.
Betsaida

Data i miejsce śmierci

67[1]
Wzgórze Watykańskie

Miejsce pochówku

przypuszczalnie Cmentarz w Watykanie

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

30

{{{rodzaj}}}
{{{imię}}}
{{{tytuły}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{podpis grafiki}}}]]
{{{podpis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Czczony przez

{{{kościół}}}

Beatyfikacja

{{{data beatyfikacji}}}
{{{miejsce beatyfikacji}}}
przez {{{beatyfikujący}}}

Kanonizacja

{{{data kanonizacji}}}
{{{miejsce kanonizacji}}}
przez {{{kanonizujący}}}

Wspomnienie

{{{wspomnienie}}}

Atrybuty

{{{atrybuty}}}

Patron

{{{patron}}}

Szczególne miejsca kultu

{{{miejsce kultu}}}

[[Plik:{{{faksymile}}}|130x100px|alt=Faksymile|{{{opis faksymile}}}]]
{{{opis faksymile}}}

Piotr Apostoł, Szymon Piotr, łac. Petrus, gr. Πέτρος Petros (petra = skała), aram. כיפא Kefa (kefa = skała), scs. Sławny i wsiechwalnyj pierwowierchowny apostoł Pietr (pontyfikat: 30? – ok. 67) – apostoł, uważany przez Kościół katolicki za pierwszego papieża, męczennik chrześcijański, święty katolicki i prawosławny.

Żywot świętego Piotra

Według ewangelii, Szymon był synem Jana (Jona), a bratem Andrzeja. Pochodził z Betsaidy nad jeziorem Genezaret. Do ok. 30 roku był rybakiem w Kafarnaum w Galilei, a następnie uczeniem i apostołem Jezusa.

Św. Piotrowi przypisywane jest autorstwo dwóch listów (1. i 2.), włączonych do kanonu Nowego Testamentu[2].

W Nowym Testamencie

Losy Piotra opisują Ewangelie oraz Dzieje Apostolskie.

Według nich na wezwanie Jezusa Piotr porzucił swój zawód rybaka i został Jego uczniem. Był pierwszym apostołem, który uznał Jezusa za Mesjasza.

Złożone Piotrowi przez Chrystusa obietnice:

Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego, cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie (Mt 16,18-19)

legły u podstaw prymatu Piotra jako seniora Ludu Wybranego Nowego Przymierza, prawodawcy, a także nauczyciela (Dz 15,7) i pasterza Kościoła: (J 12, 15-17).

Jezus przepowiedział Piotrowi, że po swoim pojmaniu ten wyprze się Go trzykrotnie, co wg Ewangelii potwierdziło się. Podczas pojmania Jezusa usiłował go bronić atakując mieczem jednego z napastników i obcinając mu ucho. Według 21. rozdziału Ewangelii wg św. Jana, Jezus ponownie powierzył Piotrowi opiekę nad swoim Kościołem: "Paś baranki Moje".

Po Zesłaniu Ducha Świętego Piotr przewodził Kościołowi, a z nim jedenastu Apostołom.

Rodzina

Piotr miał żonę, wraz z nim też mieszkała jego teściowa. Andrzej Apostoł był jego bratem. W 1P 5,13 wspomina o "synu", Marku, chodzi jednak prawdopodobnie o Jana Marka, późniejszego ewangelistę[3].

Pobyt w Rzymie

Piotr Apostoł przedstawiony na witrażu w praskiej Katedrze św. Wita (w środku)

Pobyt Piotra w Rzymie, negowany przez niektórych badaczy, potwierdzać mogą słowa Piotra z 1 Listu : "Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie", 1 P 5,13 za BT[4]). Babilon w Apokalipsie jest symbolicznym określeniem Rzymu[5]. Inne wczesne świadectwa pobytu Św. Piotra w Rzymie to dzieła Ireneusza, Tertuliana, Euzebiusza, Hegezypa, Cypriana, Dionizego, Gajusza, Klemensa Aleksandryjskiego, Orygenesa, Familiana, Ignacego z Antiochii, Klemensa Rzymskiego, a także niektóre apokryfy (np. gnostycka "Apokalipsa Piotra")

Istnieje także legenda mówiąca, że gdy w Rzymie rozpoczęły się prześladowania chrześcijan (za czasów Nerona), Piotr postanowił uciec z miasta. Wówczas ukazał mu się Jezus. Piotr spytał go, dokąd idzie (łac. Quo vadis, Domine?)[6]. Jezus miał mu odpowiedzieć "idę do miasta, aby mnie powtórnie ukrzyżowano". Wówczas Piotr zawrócił, a w miejscu tego wydarzenia postawiono kościół. To wydarzenie zawarł Henryk Sienkiewicz w powieści Quo vadis.

Tradycja głosi, że Piotr zginął w Rzymie na Wzgórzu Watykańskim. Zginął męczeńsko na krzyżu (na własną prośbę) głową w dół, ponieważ mówił, iż nie jest godzien umrzeć jak Chrystus. Później w tym miejscu postawiono kościół, w którym złożono jego ciało. Dziś w tym miejscu stoi Bazylika św. Piotra.

Spory doktrynalne

Według relacji biblijnej Piotr zmieniał podczas swojego życia zdanie dotyczące literalnego pojmowania części przepisów Prawa Mojżeszowego. Początkowo, Piotr unikał pogan i uważał, że nie mają oni udziału w Ewangelii. Pogląd ten uległ częściowej zmianie dopiero po wizji jaką otrzymał od Boga i po wizycie w domu Korneliusza, kilka lat po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa (Dzieje Apostolskie 10). Kilkanaście lat później apostoł Piotr wraz z innymi członkami kościoła jerozolimskiego przebywał wśród chrześcijan nawróconych spomiędzy pogan w Antiochii, bez okazywania jakiejkolwiek dyskryminacji. Dowiedziawszy się jednak o przybyciu wysłanników Jakuba (głowy Kościoła w Jerozolimie), zaczął się zachowywać tak, jakoby zachowywał ceremonialną czystość i nie jadał z poganami, a w jego ślad poszli inni, nawet Barnaba. Zobaczywszy to Paweł z Tarsu (głowa Kościoła w Antiochii) sprzeciwił się mu wprost nazywając jego zachowanie nagannym i obłudnym wygłaszając, że człowiek nie jest usprawiedliwiany z uczynków Prawa, a tylko przez wiarę Jezusa (List do Galatów Ga 2,11-16[7]).

Chodzenie po wodzie

Według Ewangelii Mateusza, Piotr po ujrzeniu chodzącego po wodzie Jezusa zaczął iść do niego także poruszając się po tafli wody (Mt 14:22-32). (Marek i Jan także wspominają o Jezusie, ale nie wspominają robiącego to samo Piotra).

Obmywanie stóp

Według Ewangelii św. Jana, Piotr z początku odmówił obmywania swoich stóp Jezusowi podczas Ostatniej Wieczerzy. Jezus wtedy rzekł: Jeśli ja Cię nie wymyję, to żadna z części Twego ciała nie będzie ze mną. Na to Piotr odpowiedział: Panie nie myj tylko mych stóp, ale także dłonie i głowę.

Kult

Ciało Apostoła spoczywa ok. 6 metrów pod ołtarzem w Bazylice św. Piotra w Watykanie we Włoszech.

Ikonografia

W ikonografii św. Piotr Apostoł przedstawiany jest jako łysiejący, siwy, brodaty starzec, w dłoni trzyma dwa klucze (srebrny i złoty) symbolizujące klucze Królestwa Bożego.

Innymi atrybutami Apostoła są: anioł, kajdany, kogut, odwrócony krzyż, księga, łódź, zwój, pastorał, ryba, sieci, skała - stanowiące aluzje do wydarzeń w jego życiu, tiara w rękach.

Do Postaci Piotra odwołują się również liczne dzieła kultury. Do najbardziej znanych w literaturze polskiej należy powieść Quo vadis Henryka Sienkiewicza.

Dni obchodów

Główne święto św. Piotra (razem ze św. Apostołem Pawłem) - uroczystość liturgiczna w Kościele katolickim, obchodzona jest 29 czerwca. Natomiast 22 lutego Kościół wspomina katedrę tj. tron-krzesło na którym miał zasiadać Piotr papież.

Cerkiew prawosławna celebruje dni św. Piotra 29 czerwca/12 lipca[8] i 30 czerwca/13 lipca oraz 16/29 stycznia tj.: 12 i 13 lipca (wspominając Sobór dwunastu apostołów) oraz 29 stycznia wg kalendarza gregoriańskiego, jako Adorację okowów ap. Piotra.

Patronat

Święty Piotr jest patronem m. in.:

Święty Piotr jest również wzywany, jako orędownik podczas epilepsji, gorączki, febry, ukąszenia przez węże.

Zobacz też

Szablon:Portal Szablon:Portal

  1. Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, s. 596/599. ISBN 83-7097-671-9.
  2. Barjona (hebr. syn Jony) – przydomek Szymona Piotra Mt 16,17
  3. William J. Dalton: Pierwszy List św. Piotra. W: Katolicki komentarz biblijny. Raymond E. Brown, Joseph A. Fitzmyer, Roland E. Murphy (red. wyd. oryg.), Waldemar Chrostowski (red. wyd. pol.). Warszawa: 2001, s. 1512. ISBN 83-7146-080-5.
  4. 1P 5,13 w przekładach Biblii.
  5. Ap 14,8; Ap 16,9; Ap 18,2; Ap 18,10; Ap 18,21
  6. Choć, jak stwierdza Roman Brandstaetter w "Kręgu Biblijnym", ewentualne objawienie Piotra byłoby raczej w języku aramejskim
  7. Ga 2,11-16 w przekładach Biblii.
  8. podwójne datowanie
  9. My żeglarze-wywiad na sobotę - Wywiad na sobotę: ks. Rafał Chwałkowski na myżeglarze.pl(autor: Aleksandra Szkutnik-Wolszczak [opublikowano:2009-07-18]

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

Szablon:Bibliografia stop

Szablon:Władca-Papież

Szablon:Link FA