Dyskusja:Herbata

Nazwa herbata

Wie może ktoś skąd pochodzi nazwa "herbata"? Inne języki maja słowo tee / tea / the, które pochodzi od języka mandaryńskiego, albo słowo czai / Чай / Çay, które pochodzi z języka kantońskiego. Słowo herbata istnieje w języku polskim oraz w języku litewskim (Arbata), w jezyku żmudzkim (Erbata) i w języku starobiałoruskim (Гарбата). Ale skąd to się wzięło?? --85.233.19.246 (dyskusja) 20:40, 23 lut 2008 (CET)

• Przez łacińskie herba tea (może być podobnie) czyli ziele tea czyli herbaty. Wędrówka nazwy przez języki jest rzeczywiście bardzo ciekawa. Ciacho5 (dyskusja) 20:48, 23 lut 2008 (CET)

A! Dzięki, na łacinę nie wpadłem. Ale to raczej będzie z łacinskiego herba (= zioła). Bo herbata po łacinie jest thea. Czy jak myślisz? Chyba ze herba thea to herbata ziołowa czy coś w tym rodzaju i przeszło do języka polskiego. Węedrowka nazw jest bardzo ciekawa, powinno to być wbudowane do artykułu. Co jeszcze bardziej interesujące, to fakt ze słowo herbata czy arbata istnieje tylko w językach które istniały w I Rzeczpospolitej! (wybacz moja polszczyznę, nie wychowałem się niestety w kraju ojczystym)--85.233.19.246 (dyskusja) 21:09, 23 lut 2008 (CET)

Chyba nie tyle "herbata ziołowa" (co w moim, i przypuszczam, że nie tylko, idiolekcie oznacza np. napar rumianku albo mięty bez udziału liści herbacianych, tzn. "herbata/herbatka" odnosi się do sposobu przyrządzenia, a nie do składu albo herbatę "herbacianą" z dodatkiem ziół), ile "ziele herbaty", która dawniej była traktowana raczej jak zioła niż zwykły napój. Panek (dyskusja) 09:46, 8 wrz 2009 (CEST)

Chciałbym dodać że jeśli chodzi o pierwsze wzmianki o herbacie to w europejskich dokumentach prawdopodobnie była nią relacja arabskiego podróżnika w której można znaleźć uwagę o cłach nakładanych na herbatę i sól w 879 r. Jeżeli zaś chodzi o systematykę myślę że trzeba sięgnąć do historii języka indoeuropejskiego - a więc zgodnie z dawnym znaczeniem mówiąc herbata chodzi nam o napój leczniczy którym początkowo była (w średniowieczu przy klasztorach często istniał herbarie wydzielone obszary w których zbierano zioła aby póżniej wytworzyć z nich leki) --217.97.185.3 17:18, 17 wrz 2006 (CEST)gość maoru

Trująca cytryna

IPek dodał taki tekst bez podania źródeł: "Warto zauważyć, że nie powinno się parzyć herbaty razem z cytryną. Jest to często popełniany błąd. Kwas wzmaga oddawanie znajdującego się w herbacie glinu, który w nadmiarze może być rakotwórczy; istnieją także podejrzenia, że powoduje chorobę Alzheimera u ludzi. Poleca się również dodać plasterek cytryny, gdy herbata już ostygnie. Zyskuje się wtedy dużą dawkę witaminy C, która ulega degradacji w wyższych temperaturach."

Skasowałem to i przenoszę do dyskusji, ponieważ nie udało mi się natrafić na żadne potwierdzenie takiej teorii. Glin przyjmowany jest często w b. dużych dawkach (m.in. jako wodorotlenek, np. Maalox), i istnieją tylko bardzo odległe i nie do końca potwierdzone spekulacje o specyficznych mechanizmach chronicznej toksyczności (vide en:Aluminium). Bez podania solidnych źródeł, sugerowanie, że przejście znikomych ilości Al z jednej formy w drugą w herbacie, którą i tak się wypija w całości, zwiększa jej szkodliwość, jest na pierwszy i drugi rzut oka mniemanologią. -- (lcamtuf) 20:07, 2 paź 2006 (CEST)

Wyjaśnię po krótce co miałem na myśli i może ktoś to ujmie bardziej trafnie. Otóż w liściach herbaty znajduje się glin, który pod wpływem kwasu zwiększa swoją rozpuszczalność w wodzie (patrz Glin). Jeśli dodamy cytrynę po wyjęciu torebeczki nie ma takiego ryzyka (ktoś mógł zrozumieć, że chodzi o przemianę glinu w zaparzonej już herbacie - nie). Dlatego zaleca się parzenie, a potem wkrajanie cytryny (najlepiej jak już ostygnie - po co niszczyć witaminy). Co do szkodliwości nie ma jednoznacznych dowodów, ale jest ultraelementem, dlatego z pewnością nie jest mile widziany w organizmie w dużych dawkach. Zresztą, informacja o potencjalnej szkodliwości glinu także znajduje się na wikipedii. NightGarden 20:58, 2 paź 2006 (CEST)

• Ok, to może opisz to ponownie (najlepiej w oddzielnej podsekcji, Ciekawostki), tylko zaznacz, że po pierwsze jest to tylko domniemanie (bo toksyczność glinu i jego związek z nowotworami i Alzheimerem jest spekulatywny), i że odnosi się to do Al z liści. Dobrze byłoby też powołać się na jakiekolwiek źródło (stronę, książkę). Rozumiesz, że jest pewna różnica między dwoma sposobami opisania tego samego zjawiska :-) -- (lcamtuf) 21:04, 2 paź 2006 (CEST)

Działanie Al jako czynnika sprzyjającego chorobie Alzheimera nie jest już takie spekulatywne, jak niegdyś - napisano na ten temat nawet kilka prac. Akurat ciężko mi przytoczyć konkretne przypisy, ale z tego co pamiętam, to coś takiego było napisane w publikacji, której sygnaturę znajdziecie tutaj: KLIK - jeśli ma ktoś lepsze źródło dojścia do tego artykułu, albo w ogóle lepszy artykuł - niech mnie sprawdzi...Devetto (dyskusja) 12:24, 21 gru 2007 (CET)

Witam,

hasło pozbawione jest informacji o spożywaniu herbaty w kraju największego producenta- Indii. Najbardziej rozpowszechnionym sposobem picia herbaty w Indiach jest spożywanie jej w postaci osłodzonej i zagotowanej wraz z kardamonem i imbirem mieszaniny mleka i wody. Temperatura wrzenia takiej mieszaniny jest znacznie wyższa, o czym trzeba pamiętać podczas picia, bo można stracić naskórek na podniebieniu. Napój jest najczęściej serwowany w niewielkich szklaneczkach. Tego rodzaju "tee-shops" stanowią niezwykle częsty widok każdej indyjskiej ulicy czy drogi. Herbata podawana jest podróżnym przez okna pociągów na stacjach przy akompaniamencie okrzyków "Cae-cae,garam cae!!"... Podczas licznych podróży po Indiach NIE SPOTKAŁEM innej formy serwowania herbaty. Ponadto

informacja, jakoby herbata była rozpowszechniona w Tybecie jako napój popularny na równi z Kumysem jest nieprawdziwa. Narodowym trunkiem Tybetańczyków, serwowanym dzięki wstępnej fermentacji prosa jest chang (Cz-ang). Polecam teksty źródłowe: "Siedem lat w Tybecie" H. Harrera (dwa wydania polskie), wspomnienia Petera Aufschneitera (nie przełożone na polski), Autobiografia Dalaj Lamy "Freedom in exile", "Tybet" Snellgrove-Richardson (seria "ceramowska"), przewodniki wyd. Lonely Planet i inne. Te same źródła wskazują co to jest herbata serwowana na sposób tybetański, z solą i masłem z mleka jaków.

Konrad Myślik

ściślej, w hasle pisze, że w przeszłości tzn. w VII w n.e. herbata stała się popularna wraz z kumysem. Obserwacje współczesne nie podważają, bo nie mogą, tego wniosku, zresztą do dziś herbata jest tam popularna (a nigdzie nie pisze, że najpopularniejsza). Chętnie dopiszę, że również piwo z prosa (chang) było równie popularne, ale ponieważ to jest w dziale historia, to musiałbym wiedzieć kiedy się pojawiło. --Piotr967 20:01, 8 cze 2007 (CEST)

Herbata a yerba mate

Witam,

W odsyłaczach do innych haseł na Wikipedii podano także link do wpisu o yerba mate, nazywając ją paragwajską herbatą. Osobiście wnosiłbym o usunięcie tego wpisu, ponieważ herbata i ostrokrzew paragwajski to dwie zupełnie odmienne rośliny.

Wszelkie napoje na bazie herbaty, że pozwolę sobie tak to określić, można w jakimś stopniu nazwać herbatą, nawet jeśli mają z nią wpólną generalnie tylko nazwę i barwę, jak przerózne chemiczne jej 'wersje'. Natomiast napoje na bazie ostrokrzewu paragwajskiego to yerba mate, yerba lub mate, ale zwania ich herbatą nie uzasadnia żadne podobieństwo, tak chemiczne jak kulturowe. Herbata to herbata, kawa to kawa, yerba mate to yerba mate, i dowolne podobieństwa różnicy nie zniosą.

Ukłony, Rev'd

Do weryfikacji, biologicznie

W en-Wiki herbata asamska jest traktowana jako odmiana chińskiej, a nie osoby gatunek. Infobox jest o chińskiej, ale treść głównie o naparze zarówno z chińskiej jak i z asamskiej (i pewnie czegoś jeszcze). Ktoś ma jakieś źródła żeby to zweryfikować? Brakuje też sekcji typowych dla artykułów biologicznych. A może warto rozbić ten artykuł na herbata (napój) i herbata (roślina). royas (dyskusja) 13:26, 1 wrz 2008 (CEST)

Cena białej herbaty

Herbata biała [...] niemniej w Polsce przeciętnie kosztuje ona od 15 zł do ponad 100 zł za 100 g. Za 15 - 17 zł można dostać przepyszną Białą Herbatę o marce "YUNNAN de Luxe" - objętość 100 g to 2-3 razy większa niż standardowe czarne czy zielone herbaty. Stwierdziłem różnice w jakości w zależności od dostawy. Najlepsza gdy są same srebrne zwinięte liście, dodawane są zielone liście.