Joseph Goebbels: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
usunięta informacja o osobie, której artykuł nie dotyczy
m Wycofano edycje użytkownika 95.48.246.218 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 85.221.134.20.
Linia 22: Linia 22:


== Biografia ==
== Biografia ==
Goebbels urodził się w [[Rheydt]], mieście przemysłowym na południe od [[Monchengladbach|Mönchengladbach]] na brzegu [[Zagłębie Ruhry|Zagłębia Ruhry]]<ref>Thacker (2009)</ref>. Jego rodzina była katolikami; jego ojciec był urzędnikiem zakładowym, zaś matka robotnikiem rolnym. Goebbels miał czworo rodzeństwa: Hansa (1893–1947), Konrada (1895–1949), Elisabeth (1901–1915) oraz Marię (urodzona w 1910, później wyszła za mąż za niemieckiego reżysera [[Max W. Kimmich|Maksa M. Kimmicha]]). Uczęszczał do katolickiego gimnazjum, a po jego ukończeniu w 1916 zdał egzamin na studia. Miał zdeformowaną prawą nogę, co było następstwem zespołu [[Stopa końsko-szpotawa|stopy końsko-szpotawej]] lub zapalenia szpiku<ref>Goebbels informował o tym, że ma to pierwsze schorzenie (''talipes equinovarus'')</ref>. William L. Shirer, który był dziennikarzem w Berlinie w latach 30-tych i znał dobrze Goebbelsa, napisał w książce "Powstanie i upadek Trzeciej Rzeszy" (1960), że deformacja była następstwem ataku zapalenia szpiku kostnego w dzieciństwie oraz nieudanej operacji przy próbie leczenia schorzenia. Goebbels nosił metalową obręcz oraz specjalne buty z powodu krótszej nogi, lecz mimo to kuśtykał przy poruszaniu się. Został odrzucony przy poborze do służby wojskowej podczas I Wojny Światowej, co go niezmiernie raziło. Potem sam czasem przedstawiał siebie jako weterana wojennego a swoje niedomaganie tłumaczył raną wojenną<ref>Fest, The Face of the Third Reich, 88</ref>.
Goebbels urodził się w [[Rheydt]], mieście przemysłowym na południe od [[Monchengladbach|Mönchengladbach]] na brzegu [[Zagłębie Ruhry|Zagłębia Ruhry]]<ref>Thacker (2009)</ref>. Jego rodzina była katolikami; jego ojciec był urzędnikiem zakładowym, zaś matka robotnikiem rolnym. Goebbels miał czworo rodzeństwa: Hansa (1893–1947), Konrada (1895–1949), Elisabeth (1901–1915) oraz Marię (urodzona w 1910, później wyszła za mąż za niemieckiego reżysera [[Max W. Kimmich|Maksa M. Kimmicha]]). Uczęszczał do katolickiego gimnazjum, a po jego ukończeniu w 1916 zdał egzamin na studia. Miał zdeformowaną prawą nogę, co było następstwem zespołu [[Stopa końsko-szpotawa|stopy końsko-szpotawej]] lub zapalenia szpiku<ref>Goebbels informował o tym, że ma to pierwsze schorzenie (''talipes equinovarus'')</ref>. William L. Shirer, który był dziennikarzem w Berlinie w latach 30-tych i znał dobrze Goebbelsa, napisał w książce "Powstanie i upadek Trzeciej Rzeszy" (1960), że deformacja była następstwem ataku zapalenia szpiku kostnego w dzieciństwie oraz nieudanej operacji przy próbie leczenia schorzenia. Goebbels nosił metalową obręcz oraz specjalne buty z powodu krótszej nogi, lecz mimo to kuśtykał przy poruszaniu się. Został odrzucony przy poborze do służby wojskowej podczas I Wojny Światowej, co go niezmiernie raziło. Potem sam czasem przedstawiał się jako weterana wojennego a swoje niedomaganie tłumaczył raną wojenną<ref>Fest, The Face of the Third Reich, 88</ref>.


Goebbels uczęszczał do niemieckiej szkoły z internatem prowadzonej przez braci Franciszkanów w Bleijerheide, Kerkrade w Holandii. Stopniowo tracąc wiarę katolicką<ref>Evans, ''Potęga Trzeciej Rzeszy'' (2005), 249, powiedział "W tym w co wierzył Goebbels zostały zachowane pewne elementy katolicyzmu" w odróżnieniu do pogaństwa Alfreda Rosenberga i Richarda Walthera Darré.</ref>
Goebbels uczęszczał do niemieckiej szkoły z internatem prowadzonej przez braci Franciszkanów w Bleijerheide, Kerkrade w Holandii. Stopniowo tracąc wiarę katolicką<ref>Evans, ''Potęga Trzeciej Rzeszy'' (2005), 249, powiedział "W tym w co wierzył Goebbels zostały zachowane pewne elementy katolicyzmu" w odróżnieniu do pogaństwa Alfreda Rosenberga i Richarda Walthera Darré.</ref>
Linia 31: Linia 31:
Wszelkie przejawy niemieckiej kultury starał się podporządkować ideologii [[Narodowy socjalizm|nazistowskiej]], czemu służyła utworzona przez niego w [[1933]] roku [[Izba Kultury Rzeszy]]. W końcowym okresie wojny opowiadał się za kontynuowaniem walki bez względu na ofiary wśród ludności cywilnej. Fanatyczny [[narodowy socjalizm|nazista]] – wprowadził 60-godzinny tydzień pracy, zakazał wszelkich form rozrywki, wymagał poświęcania życia dla [[Führer]]a i dobra Rzeszy.
Wszelkie przejawy niemieckiej kultury starał się podporządkować ideologii [[Narodowy socjalizm|nazistowskiej]], czemu służyła utworzona przez niego w [[1933]] roku [[Izba Kultury Rzeszy]]. W końcowym okresie wojny opowiadał się za kontynuowaniem walki bez względu na ofiary wśród ludności cywilnej. Fanatyczny [[narodowy socjalizm|nazista]] – wprowadził 60-godzinny tydzień pracy, zakazał wszelkich form rozrywki, wymagał poświęcania życia dla [[Führer]]a i dobra Rzeszy.


W kwietniu [[1945]] roku postanowił się przenieść wraz z rodziną do bunkra [[Adolf Hitler|Hitlera]]. W testamencie politycznym [[Adolf Hitler|Hitler]] naznaczył go jako swojego następcę na stanowisko kanclerza [[III Rzesza|Rzeszy]]. Dlatego też przez kilka godzin po śmierci [[Adolf Hitler|Hitlera]] zajmował formalnie urząd kanclerza [[III Rzesza|Rzeszy]]. 1 maja [[1945]] roku zabił swoją żonę [[Magda Goebbels|Magdę]] (z domu Ritschel, primo voto Friedlander, secundo voto Quandt) po uprzednim zamordowaniu przez nią i [[Ludwig Stumpfegger|dr. Stumpfeggera]] sześciorga swoich dzieci: Helgi (12 lat), Hildegardy (11 lat), Helmuta (9 lat), Hedwigi (8 lat), Holdine (7 lat), Heidrun (4 lata), po czym sam popełnił samobójstwo. Wszystkie ich dzieci nosiły imiona zaczynające się od litery "H" na cześć Adolfa Hitlera. 4 maja 1945 w miejscowości między [[Berlin]]em a [[Bernau]] ciało Goebbelsa (wraz z nim były tam zwłoki jego 5-ga dzieci i żona) rozpoznał [[Hans Fritzsche]], komentator radiowy<ref>J. Heydecker, J. Leeb, ''Trzecia Rzesza w świetle Norymbergi. Bilans tysiąca lat'', Warszawa 1979. Str. 29</ref>.
W kwietniu [[1945]] roku postanowił się przenieść wraz z rodziną do bunkra [[Adolf Hitler|Hitlera]]. W testamencie politycznym [[Adolf Hitler|Hitler]] naznaczył go jako swojego następcę na stanowisko kanclerza [[III Rzesza|Rzeszy]]. Dlatego też przez kilka godzin po śmierci [[Adolf Hitler|Hitlera]] zajmował formalnie urząd kanclerza [[III Rzesza|Rzeszy]]. 1 maja [[1945]] roku zabił swoją żonę [[Magda Goebbels|Magdę]] (z domu Ritschel, primo voto Friedlander, secundo voto Quandt) po uprzednim zamordowaniu przez nią i [[Ludwig Stumpfegger|dr. Stumpfeggera]] sześciorga swoich dzieci: Helgi (12 lat), Hildegardy (11 lat), Helmuta (9 lat), Hedwigi (8 lat), Holdine (7 lat), Heidrun (4 lata), po czym sam popełnił samobójstwo. Wszystkie ich dzieci nosiły imiona zaczynające się od litery "H" na cześć Adolfa Hitlera. 4 maja 1945 w miejscowości między [[Berlin]]em a [[Bernau]] ciało Goebbelsa (wraz z nim były tam zwłoki jego 5-ga dzieci i żona) rozpoznał [[Hans Fritzsche]], komentator radiowy<ref>J. Heydecker, J. Leeb, ''Trzecia Rzesza w świetle Norymbergi. Bilans tysiąca lat'', Warszawa 1979. Str. 29</ref>. Po wojnie sądzony przez [[Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze]]. Został uniewinniony ze względu na brak jego bezpośredniego udziału w [[zbrodnie wojenne|zbrodniach wojennych]].


Osobistym adiutantem Goebbelsa był [[Günther Schwägermann]] (ur. [[24 lipca]] [[1915]] w [[Uelzen]]<ref>Teczka Hitlera str 421</ref>) – kupiec, działacz FDP od 1937 roku służył w Schutzstaffel-Leibstandarte "Adolf Hitler". W [[1938]] był w szkole oficerskiej [[Schutzstaffel]]. Günther Schwägermann 1 maja 1945 uciekł z bunkra [[Adolf Hitler|Hitlera]] i został aresztowany przez wojska [[Stany Zjednoczone|amerykańskie]]. W [[1947]] roku został zwolniony. Mieszkał w północnych [[Niemcy|Niemczech]].
Osobistym adiutantem Goebbelsa był [[Günther Schwägermann]] (ur. [[24 lipca]] [[1915]] w [[Uelzen]]<ref>Teczka Hitlera str 421</ref>) – kupiec, działacz FDP od 1937 roku służył w Schutzstaffel-Leibstandarte "Adolf Hitler". W [[1938]] był w szkole oficerskiej [[Schutzstaffel]]. Günther Schwägermann 1 maja 1945 uciekł z bunkra [[Adolf Hitler|Hitlera]] i został aresztowany przez wojska [[Stany Zjednoczone|amerykańskie]]. W [[1947]] roku został zwolniony. Mieszkał w północnych [[Niemcy|Niemczech]].

Wersja z 20:39, 22 paź 2010

Joseph Goebbels
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 października 1897
Rheydt

Data śmierci

1 maja 1945


Minister propagandy Rzeszy
Okres

od 30 stycznia 1933
do 30 kwietnia 1945

Przynależność polityczna

Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (NSDAP)

Poprzednik

Następca

Werner Naumann

2. Kanclerz Rzeszy
Okres

od 30 kwietnia 1945
do 1 maja 1945

Przynależność polityczna

Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (NSDAP)

Poprzednik

Adolf Hitler

Następca

Lutz Schwerin von Krosigk

podpis

Dr Joseph Paul Goebbels (ur. 29 października 1897 w Rheydt, zm. 1 maja 1945 w Berlinie) – niemiecki minister propagandy i oświecenia publicznego w rządzie Adolfa Hitlera, członek ścisłego kierownictwa partii narodowosocjalistycznej, w ostatnich dniach swojego życia kanclerz Rzeszy. Jeden z najbliższych współpracowników oraz doradców Hitlera.

Biografia

Goebbels urodził się w Rheydt, mieście przemysłowym na południe od Mönchengladbach na brzegu Zagłębia Ruhry[1]. Jego rodzina była katolikami; jego ojciec był urzędnikiem zakładowym, zaś matka robotnikiem rolnym. Goebbels miał czworo rodzeństwa: Hansa (1893–1947), Konrada (1895–1949), Elisabeth (1901–1915) oraz Marię (urodzona w 1910, później wyszła za mąż za niemieckiego reżysera Maksa M. Kimmicha). Uczęszczał do katolickiego gimnazjum, a po jego ukończeniu w 1916 zdał egzamin na studia. Miał zdeformowaną prawą nogę, co było następstwem zespołu stopy końsko-szpotawej lub zapalenia szpiku[2]. William L. Shirer, który był dziennikarzem w Berlinie w latach 30-tych i znał dobrze Goebbelsa, napisał w książce "Powstanie i upadek Trzeciej Rzeszy" (1960), że deformacja była następstwem ataku zapalenia szpiku kostnego w dzieciństwie oraz nieudanej operacji przy próbie leczenia schorzenia. Goebbels nosił metalową obręcz oraz specjalne buty z powodu krótszej nogi, lecz mimo to kuśtykał przy poruszaniu się. Został odrzucony przy poborze do służby wojskowej podczas I Wojny Światowej, co go niezmiernie raziło. Potem sam czasem przedstawiał się jako weterana wojennego a swoje niedomaganie tłumaczył raną wojenną[3].

Goebbels uczęszczał do niemieckiej szkoły z internatem prowadzonej przez braci Franciszkanów w Bleijerheide, Kerkrade w Holandii. Stopniowo tracąc wiarę katolicką[4] Studiował literaturę i filozofię na Uniwersytetach w Bonn, Würzburgu, Freiburgu oraz Heidelbergu, gdzie napisał swoją pracę doktorską na temat 18-to wiecznego pisarza romantycznego Wilhelma von Schütza. Dwaj profesorowie, którzy mieli na niego największy wpływ, Friedrich Gundolf oraz opiekun doktoratu w Heidelbergu, Max Freiherr von Waldberg, byli Żydami. Jego inteligencja oraz polityczna przebiegłość była zazwyczaj doceniana także przez jego wrogów.

W 1921 roku uzyskał doktorat w dziedzinie filozofii na uniwersytecie w Heidelbergu. Od 1922 był związany z ruchem nazistowskim jako publicysta i dziennikarz. Do nazistowskiej partii NSDAP wstąpił w roku 1924. Na czele okręgu berlińskiego partii stanął w 1926 jako gauleiter Berlina. W 1928 roku został wybrany na posła do Reichstagu. Od kwietnia 1930 roku kierował propagandą NSDAP[5]. Założone przez niego czasopismo "Der Angriff", organ prasowy partii nazistowskiej w Berlinie, wydawane było do 1933 roku. W wyniku jego sugestii Hitler zaczął używać tytułu Führer. Po przejęciu władzy przez Hitlera w 1933 roku, Goebbels objął urząd ministra propagandy, oświecenia publicznego i informacji. Był znakomitym polemistą i mówcą. Odegrał znaczącą rolę w upowszechnianiu ideologii nazistowskiej oraz tworzeniu i umacnianiu państwa totalitarnego poprzez prowokacje, kłamstwa, parady i starannie wyreżyserowane wiece. Kreował Hitlera na wodza i umiejętnie podsycał wokół niego kult jednostki. W tym celu posługiwał się radiem i filmem, a monopolowi informacji zawdzięczał możliwość dowolnego kształtowania nastroju społecznego. Po klęsce pod Stalingradem powierzono mu zadanie przygotowania narodu niemieckiego do "wojny totalnej". Od 1944 roku pełnił funkcję pełnomocnika Rzeszy ds. totalnej mobilizacji i komisarza obrony Berlina, co sprawiło, że stał się trzecim, po Hitlerze i Heinrichu Himmlerze, najważniejszym dygnitarzem w Rzeszy.

Wszelkie przejawy niemieckiej kultury starał się podporządkować ideologii nazistowskiej, czemu służyła utworzona przez niego w 1933 roku Izba Kultury Rzeszy. W końcowym okresie wojny opowiadał się za kontynuowaniem walki bez względu na ofiary wśród ludności cywilnej. Fanatyczny nazista – wprowadził 60-godzinny tydzień pracy, zakazał wszelkich form rozrywki, wymagał poświęcania życia dla Führera i dobra Rzeszy.

W kwietniu 1945 roku postanowił się przenieść wraz z rodziną do bunkra Hitlera. W testamencie politycznym Hitler naznaczył go jako swojego następcę na stanowisko kanclerza Rzeszy. Dlatego też przez kilka godzin po śmierci Hitlera zajmował formalnie urząd kanclerza Rzeszy. 1 maja 1945 roku zabił swoją żonę Magdę (z domu Ritschel, primo voto Friedlander, secundo voto Quandt) po uprzednim zamordowaniu przez nią i dr. Stumpfeggera sześciorga swoich dzieci: Helgi (12 lat), Hildegardy (11 lat), Helmuta (9 lat), Hedwigi (8 lat), Holdine (7 lat), Heidrun (4 lata), po czym sam popełnił samobójstwo. Wszystkie ich dzieci nosiły imiona zaczynające się od litery "H" na cześć Adolfa Hitlera. 4 maja 1945 w miejscowości między Berlinem a Bernau ciało Goebbelsa (wraz z nim były tam zwłoki jego 5-ga dzieci i żona) rozpoznał Hans Fritzsche, komentator radiowy[6]. Po wojnie sądzony przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze. Został uniewinniony ze względu na brak jego bezpośredniego udziału w zbrodniach wojennych.

Osobistym adiutantem Goebbelsa był Günther Schwägermann (ur. 24 lipca 1915 w Uelzen[7]) – kupiec, działacz FDP od 1937 roku służył w Schutzstaffel-Leibstandarte "Adolf Hitler". W 1938 był w szkole oficerskiej Schutzstaffel. Günther Schwägermann 1 maja 1945 uciekł z bunkra Hitlera i został aresztowany przez wojska amerykańskie. W 1947 roku został zwolniony. Mieszkał w północnych Niemczech.

Joseph Goebbels po wojnie został uznany za jednego z głównych zbrodniarzy wojennych.

Skład rządu Goebbelsa na podstawie testamentu Hitlera

Zobacz też

  1. Thacker (2009)
  2. Goebbels informował o tym, że ma to pierwsze schorzenie (talipes equinovarus)
  3. Fest, The Face of the Third Reich, 88
  4. Evans, Potęga Trzeciej Rzeszy (2005), 249, powiedział "W tym w co wierzył Goebbels zostały zachowane pewne elementy katolicyzmu" w odróżnieniu do pogaństwa Alfreda Rosenberga i Richarda Walthera Darré.
  5. Eugeniusz C. Król, Propaganda i indoktrynacja narodowego socjalizmu w Niemczech 1919-1945. Studium organizacji, treści, metod i technik masowego oddziaływania, Warszawa 1999, s. 66
  6. J. Heydecker, J. Leeb, Trzecia Rzesza w świetle Norymbergi. Bilans tysiąca lat, Warszawa 1979. Str. 29
  7. Teczka Hitlera str 421

Szablon:Kanclerze Rzeszy 1871-1945 Szablon:Ostatni mieszkańcy bunkra Führera

Szablon:Link FA

Szablon:Link GA Szablon:Link GA